Sinds kort volg ik een cursus Illustratief Tekenen (zie de tekening hierboven). Daar heb ik geen enkel artistiek doel mee. En dus maakt het me niet uit als mijn docent naar mijn tekening kijkt, een stilte laat vallen en dan vraagt: “En wat vind je er zélf van?”
Hoe anders was dat toen ik begon met fotograferen. Kritische vragen pareerde ik met excuses: het weer zat niet mee, ik kon geen stapje naar links want daar stond een auto of mijn camera deed gewoon raar.
Ik wilde met zevenmijlslaarzen aan fotograaf worden.
Hink-stap-sprong.
Maar dat grote denken dat kan je lelijk dwars gaan zitten. Want mijn ego wil graag gestreeld worden en heeft geen zin in halfbakken werk. Onhandig, want die halfbakken fase valt niet over te slaan. En dus is het handiger om juist klein te denken.
Daar is illustrator Christoph Niemann een mooi voorbeeld van. Hij werkt routinematig en zonder pretenties. Zo maakt hij iedere zondag een tekening met behulp van een alledaagse voorwerp. Zoals een maanzaadbolletje:
Hij begint dus klein en tekent vaak. Hij maakt meters, en dat is belangrijker dan een Grootsch Idee hebben. Meer van zijn tekeningen vind je hier.
Niemann maakt niet alleen tekeningen, hij helpt je ook om een beetje lol te hebbben bij het maken van je eigen tekening, fotoproject of breiwerkje. Zo schreef hij een manifest met 10 kleine lessen voor jouw maakproces.
De eerste les is al goud. Om iets te kunnen maken hoef je maar één ding te kunnen: omgaan met je eigen frustraties:
Of les nr. 9 waarin je vooral niet de uren moet tellen. Want kunst is inefficiënt.
Lees hier de andere 8 lessen.
En voor wie zin heeft om Niemann zelf te zien ploeteren tijdens zijn maakproces, kijk dan onderstaande aflevering van Abstract gratis op Youtube. Als je daarna niet geïnspireerd bent geraakt, dan weet ik het ook niet meer.