Soms moet je je zintuigen een beetje mixen om iets goed te kunnen ervaren. Het beste voorbeeld daarvan is een filmpje van de muziek van Beethoven, waarin je kijkt naar een ventje die een ritje op de slee maakt. Ik bleef 4 minuten gebiologeerd kijken én luisteren. Door dat idiote poppetje ervoer ik de muziek veel intenser.
Klassieke muziek is stom
Ik was 6 toen ik tegen mijn zin naar een klassiek concert moest. Het bleek gelukkig voor kinderen bedoeld. Mijn zus en ik vonden het op voorhand al stom, een houding die congruent was met onze leeftijd. Maar het bleek wél leuk, en dat onverwachte enthousiasme moest natuurlijk worden getemperd om de eerder genoemde congruentie in stand te houden.
Ik heb geloof ik nooit meer zo’n leuk klassiek concert gezien. Bij de concerten van nu, verdwijnt alle energie uit mijn lijf dankzij de statische set-up van het orkest en het obligate bloemetje voor de dirigent. Waarbij ik – minstens zo vermoeiend voor de persoon die naast me zit – altijd opmerk dat ik óók best een bloemetje en staande ovatie wil zodra ik mijn computer afsluit op kantoor.
Enfin, ik vind het allemaal ouderwets gedoe waardoor mijn ogen dichtvallen of ik bezig ga met mijn actielijstjes.
Muziek visualiseren
Ik zou er vaker naartoe gaan als ze één ding zouden toevoegen aan de huidige setup. En dat is sleerijdende poppetjes op een groot scherm, gemaakt door een designer die schuilgaat achter de naam DoodleChaos.
Klinkt vaag, dus kijk zelf maar naar zo’n visualisatie bij de Vijfde symfonie van Beethoven:
Muziek zien
Dankzij het sleerijdende poppetje (en soms zelfs meerdere poppetjes) hoor ik meer nuance in de muziek dan als ik er ‘gewoon’ naar luister. Bovendien houdt het bewegende poppetje mijn aandacht volledig vast. Ik zie de muziek, en die mix van zintuigen versterkt het effect. Doe mij dus standaard zo’n visualisatie bij ieder concert 🙂
Meer van dit soort filmpjes vind je hier.