Het is viezig weer in Nederland. Dus voor wie niet elders is: tijd voor binnendingen. Zoals het maken van een back-up, of als je daar nóg ellendiger van wordt: bezoek dan twee leuke exposities. Hieronder vind je genoeg afleiding totdat de zon zich weer eens laat zien.
1. Regel je backup!
Sinds mijn dit blog bijna volledig verdween omdat ie was gehackt, heb ik mijn leven gebeterd. Mijn computer en harde schijven worden continu geback-upt door de online dienst Backblaze. Dat gaat na installatie volledig automatisch. Kost minder dan 10 euro per maand, en dat is het me dik waard. Voor wie wil: hier kun je Backblaze gratis uitproberen. Ik word er altijd heel rustig van zodra ik op het Backblaze icoontje klik en zie dat mijn 4,6 terabyte allemaal veilig staat opgeslagen. Daar kan geen meditatie tegenop. En ja, ik zou eens wat foto’s moeten weggooien, maar dat wordt een volgend project.
2. Kijk deze documentaire over Polaroid
De documentaire Instant Dreams gaat over de Polaroid film. Ooit alomtegenwoordig, nu steeds schaarser omdat de laatste fabriek in 2018 is gesloten. Scheikundige Stephen Herchen probeert de chemische formule van de Polaroid te achterhalen, wat nogal ingewikkeld blijkt te zijn. Ik vond het een filosofische zoektocht naar de kern van fotografie.
NB: Alleen beschikbaar via NPO Plus.
3. Ga naar Michael Raedecker in Kunstmuseum Den Haag
Ik wil zelden nóg een keer naar een expositie. En al helemaal niet naar eentje met schilderijen. Maar naar Raedecker wil ik terug. Dat kan nog tot 11 augustus.
3. Ga naar het Stadsarchief in Amsterdam
Tot slot nog een tip die nog op mijn lijstje staat. De tentoonstelling Déjà vu van Parool-fotograaf Erik Klein Wolterink. Hij brengt de veranderende stad in beeld door een plek op een archieffoto opnieuw vast te leggen. Dat doet hij heel nauwkeurig: hij gebruikt exact dezelfde locatie en beeldhoek. Ik ben nieuwsgierig naar deze tijdcapsules die nog te zien zijn tot 29 september (gratis te bezoeken).
Deze manier van fotograferen heet trouwens herfotografie. Ook heel mooi toegepast in Londen door Chris Dorley-Brown. Daar schreef ik ooit dit over.