Mijn onbezoldigde eindredacteur zegt soms dat ik mijn blogtips zelf ook wel eens mag opvolgen. Nou, dat zit bij dit artikel wel snor: ik ben ‘m as we speak al aan het uitvoeren. Mijn schop onder de kont vindt plaats in het Belgisch landschap, en wel dankzij de inschrijving voor twee workshops.
Soms ontmoet ik bloglezers die denken dat ik als een Intercitytrein doorjakker met mijn fotografieprojecten. Onzin. Mijn werkwijze lijkt meer op de NS-zomerdienstregeling: heel weinig treinen, korte treinen en talloze omstandigheden waardoor je naar alternatieven moet zoeken. Alle reden dus om overal maar vanaf te zien. Gelukkig is er één manier om mezelf alsnog aan te jagen. Werkt altijd.
Op pad in België
Ik volg dus twee workshops in België. Het doet er niet toe welke workshops precies, het gaat erom dat ik ze doe. En dat ik daarom dit weekend dus urenlang in mijn eentje heb gewandeld in een door iedereen en god verlaten plek in het hart van België. Zou ik nooit uit eigen beweging hebben gedaan. Ik vind het al lastig om thuis te besluiten dat ik ga fotograferen. Laat staan dat ik om 08:00 uur ‘s ochtends vrijwillig over het Belgische wegdek naar een workshoplocatie rijd 😉
Kortom: het helpt als ik moet betalen wanneer ik ga fotograferen. Dan voelt het ineens gewichtig. In mijn geval is dus de regel: zoek een betaalde workshop uit waarbij je zelf op pad gaat. Zélf, en niet met 15 andere fotografen in een groepje. Fotograferen is voor mij een solitair gebeuren, ik wil niet iemand anders z’n zoomlens over mijn schouder zien schuiven.
Fotograferen is sporten
Dat ‘verplicht fotograferen’ door een workshop te volgen is eigenlijk heel normaal. Want bijna niemand gaat zomaar voetballen, je hebt training, je speelt wedstrijden. Dezelfde methodiek pas ik sinds begin dit jaar dus ook toe op sport: ik heb een sportabonnement gevonden waarin de kleine lettertjes voor mij lijken te zijn geschreven:
- Ik krijg 4 lessen per maand. Gebruik ik die niet, dan zijn ze verschwunden
- Als ik me inschrijf voor een les en ik kom niet, moet ik 10 euro betalen
Financiële prikkels werken als een malle voor mij. Ik heb nog geen les gemist (en dat na jarenlang niet gesport te hebben). De kunst is om je eigen gebruiksaanwijzing uit te pluizen; wat werkt voor jou?
Stop met lezen en ga wat doen
Dus: voor wie soms draalt, dobbert, twijfelt of ontevreden is over de fotografische vooruitgang: volg een cursus, een workshop, zoek een fotocoach (hoi) of boek een portfolio review. Het is de beste investering in het ontwikkelen van je fotografische blik, het zoeken naar je eigen stijl en potdorie in het maken van foto’s!
Tot slot: verlies je nou niet in een zoektocht naar De Perfecte Workshop. Die is er niet. Je bent zelf verantwoordelijk voor wat je eruit haalt. Door je (actieve) deelname of door vooraf te bedenken over wat je wilt leren en dat aangeeft bij de start.
