Onlangs was ik in Spanje. Daar gebeurden twee opvallende dingen: ik maakte maar 32 foto’s in twee weken. En ik gebruikte ChatGPT bij een bezoek aan een kathedraal. Hieronder mijn kritische beschouwing op beiden.
1. Ik maakte te weinig foto’s
Als je mijn reilen en zeilen al langer volgt, dan weet je dat ik een moeizame verhouding heb met fotograferen op vakantie. Ik heb er heel wat over neergepend op dit blog.
Zoals over mijn fotografische mental breakdown in Colombia. Waarom ik gedurende de vakantie steeds minder foto’s maak. Gezeur over dat mijn foto’s geen diepgang hebben. Mijn lessen over wat je dan wél moet fotografen op vakantie. Uiteindelijk uitmondend in deze 5 tips voor fotograferen op vakantie.
Enfin, ook deze vakantie zat ik weer een potje comtemplatief te wezen over fotografie in het algemeen en mijn gedrag in het bijzonder. Ik had helemaal geen zin om foto’s te maken. Mijn gedrag was een anti-beweging tegen de fotograferende mens. Neem nou het Alhambra in Granada. Daar botste ik continu op groepen toeristen die de wereld bekeken via het iele schermpje op hun telefoon:
Werkelijk niemand uit de groep hierboven bekijkt iets via een directe zichtlijn. De waardering vindt plaats via een schermpje.
Raar toch eigenlijk.
Psycholoog Kahneman deelt de menselijke geest op in twee delen: het ervarende zelf en het herinnerende zelf. Met de komst van de camera en later de smartphone, is ons ervarende zelf ernstig gekrompen.
En daarom had ik dus geen zin om te fotograferen. Ik wilde het moment ervaren en lak hebben aan mijn herinnerende zelf. Dat lukte maar deels. Een hardnekkig stemmetje bleef zeuren dat het toch wel heel zonde zou zijn als ik hier later geen foto van zou hebben.
2. Ik gebruikte ChatGPT in een kathedraal
Een dag later bezocht ik de kathedraal van Granada. Er zat een audiotour bij die ik na 3 minuten uitzette; het was een gortdroog verhaal vol onnodige superlatieven.
Ik nam plaats op een kerkbankje alwaar mijn gedachten afdwaalden naar een boek dat ik aan het lezen was over AI (deze). Toen bedacht ik dat ik ChatGPT mij misschien wel kon vermaken in die kathedraal.
Dus typte ik in:
“Geef mij 5 zoekopdrachten in de kathedraal van Granada. Ik laat het je weten zodra ik iets heb gevonden, zorg dan dat je mij meer info geeft over de vondst.”
En jahoor, ik kon op zoek naar het Alziend Oog dat ergens zat verwerkt in het plafond van de kathedraal. Het lukte me niet om het oog te vinden, dus vroeg ik om hints. Die kreeg ik: ik moest specifiek naar dit stukje plafond kijken:
Ik zag nog steeds niks.
Na een minuut of 10 gaf ik het op. Ik vroeg ChatGPT om de exacte plek van dat oog. Het antwoord:
“Sorry, mijn opdracht was niet letterlijk bedoeld. Het Alziend Oog is symbolisch en dus niet vindbaar in de kathedaal”.
Lekker dan. Ik voelde me bedonderd, maar ik had ondertussen wél het hele plafond van de kathedraal minutieus bekeken. Als het ervarende zelf. En het herinnerende zelf kan er ook nog steeds uit putten.
Ik moet nog even werken aan de prompts, maar grijpen naar ChatGPT in plaats van mijn camera, dat ga ik vaker doen. Net zoals minder fotograferen op vakantie. Twee dingen die aanvankelijk als ‘fout’ voelden, bleken kortom bijzonder zinnig uit te pakken.
Voor wie ook wat vaker het ervarende zelf wil voeden, lees het boek Met andere ogen.