In januari 2015 schreef ik mijn eerste artikel voor dit blog. Het was geen hoogstandje, maar ik bleef schrijven.Tien jaar later heb ik 756 artikelen geschreven. Tijd voor een kijkje in de keuken: aan welke zelfverzonnen regels houd ik me, en waarom?
Maar eerst even terug naar 8 januari 2015. Toen publiceerde ik het artikel The most “beautiful” suicide over een aangrijpende nieuwsfoto uit 1947. Die zag er zo uit:
Ik vind mijn eerste blog geen groot succes, en dat is logisch. Toen ik begon met dit blog, wilde ik andermans foto’s ontleden en snappen wat een foto goed maakt.
Maar gaandeweg verlegde ik mijn blik van buiten naar binnen. Ik schreef steeds meer over wat mij bezig hield. Waar ik tegenaan liep, wat ik lastig vond. Mijn schrijfstijl werd persoonlijker. En beter: want als je per artikel 2 uur besteedt aan je gedachten op papier zetten, dan word je vanzelf beter. Overigens hielp het boek On writing well daar ook enorm bij.
Daaruit leerde ik deze les:
Verwijder de helft van alles wat je opschrijft
Al mijn teksten beginnen als veel te dikke wezentjes: ik kan de helft schrappen, zonder dat de logica verdwijnt. Sterker nog: de tekst wordt beter leesbaar als ik bijvoeglijke naamwoorden en overbodige zinnen verwijder. Deze les blijft altijd gelden, ook voor dit 756ste blog. Deze alinea was oorspronkelijk 6 zinnen langer.
Ik kijk niet (meer) naar de statistieken
In het begin wist ik de bezoekersaantallen van mijn website uit mijn hoofd. Evenals het aantal nieuwsbrief abonnees. En de best bekeken blogpagina’s.
Inmiddels weet ik alleen nog dit: ik heb ongeveer 3.000 nieuwsbriefabonnees. Dat weet ik alleen omdat het mailprogramma bij het versturen van de nieuwsbrief altijd het actuele aantal meldt. Alle andere statistieken zoek ik niet meer op. Ik weet dus ook niet meer welk artikel succesvol is, en welke niet.
En dat maakt me ook niet uit, want:
Ik denk niet na over wat de lezer wil lezen
Als ik de boel zou optimaliseren voor SEO (zodat ik hoger in de zoekresultaten van Google terecht kom) dan:
- moet ik mijn artikelen inkorten
- moet ik hapklare brokken schrijven (“5 tips om de beste fotograaf te worden”)
- moet de titel boven ieder artikel veel aantrekkelijker zijn (clickbait)
Maar zo wil ik helemaal niet schrijven. En bovendien: hoe ik nu schrijf, trekt een veel leuker (en kleiner) publiek aan. Mensen die iets herkennen in mijn zoektocht, mensen die zélf onderzoekend van aard zijn, en die – net als ik – soms een duwtje in de rug kunnen gebruiken.
Kleine stapjes leveren veel op
Het klinkt onhaalbaar: 756 artikelen schrijven. Maar door op een vast moment in de week te schrijven, groeide het aantal vanzelf, doch heeeel langzaam.
Het is het zoveelste voorbeeld op dit blog van je creativiteit kanaliseren: ga niet zitten wachten op inspiratie maar dwing het af. Creatief zijn is ook gewoon werken, maar dan leuk. Daar maak je tijd voor.
En dat blijf ik dus ook gewoon doen, zonder hulp van AI.