Afgelopen week stond ik op een snowboard in Frankrijk. Ik was bezig met de piste, de volgende bocht en de skiërs voor mij. Zodra ik even stilstond, keek ik om me heen. Met mijn dikke wanten kon ik mijn telefoon niet pakken. Dus zag ik besneeuwde boomtoppen, luisterde ik naar het zoemen van de cabinelift en keek ik jaloers naar boarders die mooiere bochten maakten dan ik.
Mijn kostbaarste bezit is mijn aandacht. Ook voor bedrijven die mij niet kennen. Of nouja, ze kennen mij wel, maar dan vooral mijn luie zelf, de zelf die onvoldoende wilskracht heeft om weg te klikken bij een filmpje over een gezellig hondje.
Misschien moet ik mijn wanten thuis ook eens aan doen.
Want als ik niet aan boarden ben, is de greep naar mijn telefoon zo gebeurd. Achteloos, gedachteloos. Die neiging wordt mooi (of eigenlijk pijnlijk) zichtbaar gemaakt door de website Stimulation Clicker.
De site opent met een witte pagina met daarop 1 knop:
Dat deed ik natuurlijk meteen. Ik kreeg iets nieuws te zien. Waarna ik weer klikte. En zo verder.
Het idiote is: wát ik te zien krijg, is totaal niet de moeite. Maar omdat ik niet weet wat er volgt, blijf ik doorgaan. Als een malloot klikken. Precies wat ik doe bij andere websites waar ik vergeet om te vertrekken. Want er valt altijd wat nieuws te zien, te lezen of te horen.
Stop met klikken, werk aan een project
Goed, waar ik wél blij van word, is het herlezen van het essay How to do great work van Paul Graham.
Paul Graham doet niet aan clickbait. Zijn website ziet eruit alsof ‘ie rechtstreeks uit de jaren ’90 is komen aanvliegen:
Zijn essay is lang, je moet er echt even voor gaan zitten. En misschien je telefoon in een andere kamer leggen (tenzij je het op je telefoon gaat zitten lezen natuurlijk). Losse quotes dekken de lading niet, maar ik deel er toch één:
“What are you excessively curious about — curious to a degree that would bore most other people? That’s what you’re looking for.”
Die quote was ook de basis voor mijn blog over je nieuwsgierigheid volgen.
Of deze:
“You can’t have a lot of good ideas without also having a lot of bad ones.”
Ha, ik zit vol slechte ideeën. Ik heb zelf een mapje op mijn computer met daarin alles wat ik ooit bedacht heb. Sommige dingen zijn nog aan het rijpen, anderen heb ik allang verworpen. Maar ieder idee neem ik bij aanvang serieus. Het is een spier die ik train.
Zelf aan de slag?
Voor wie graag wil starten met een project, begin eens met het bijhouden van een projectplakboek of – simpeler – start met een notitieboekje. En vind je essays online lezen stom, koop dan het boek Art & Fear. Is niet van Paul Graham, maar wel minstens zo goed en gaat grofweg over hetzelfde.