Soms is er blogtechnisch geen land met mij te bezeilen. Vandaag is het weer raak: ik vertoon al 3 uur lang blogvermijdend gedrag. Daardoor kost dit blog me zowat mijn hele zondag, in plaats van alleen de zondagochtend. Hoe komt dat? En belangrijker nog: valt er wat aan te doen?
Een groot deel van mijn dag bestaat uit afleidingen van werk dat eigenlijk moet gebeuren. Email checken, whatsappen, koffie halen. In mijn hoofd vind een constante strijd plaats tussen korte en langetermijndenken. Wil ik nú het nieuws checken, of wil ik over twee uur dit blog af hebben?
Tim Urban (één van mijn goeroes) is ervaringsdeskundige als het gaat om uitstelgedrag. Hij personificeert de stemmetjes in mijn hoofd:
Dark Playground
Mijn Instant Gratification Monkey trekt mij continu mee naar de Dark Playground:
Iedereen heeft een eigen Dark Playground, met andere speeltoestellen. Die van mij zag er vandaag zo uit:
- De instellingen van mijn compact camera aanpassen
- Onderzoeken of ik geotagging kan inschakelen voor mijn “grote” camera
- Geconstateerd dat mijn camera crashte zodra ik dat uitprobeerde
- Uitgezocht hoe dat kwam: ik blijk de firmware te moeten updaten
- De balkonplanten checken op dode blaadjes
- Vier keer koffie zetten
- Mijn desktop opruimen
De enige reden dat ik uit mijn Dark Playground ben gestapt, is omdat ik druk voel – een deadline heb. De nieuwsbrief moet eruit op zondag. En inmiddels weet ik dat als ik in de Dark Playground zit, de enige manier om eruit te komen is om erover te schrijven. Dan stijg ik langzaamaan op naar de Happy Playground, een plek waar spelen onderdeel is van het maakproces. In dit geval was dat een vrolijk onderzoekje naar wat Tim Urban ook al weer schreef over uitstelgedrag.
Gebruik het vastzitten als onderwerp
Schrijven over wat me bezighoudt is vaak de oplossing als ik vast zit. Zoals die keer toen ik gewoon geen zin had. Of toen ik me bedacht dat ik dan maar zin moest máken. Soms heb ik een legitieme reden om niet te bloggen (ik had iets aan mijn evenwichtsorgaan) maar zelfs dan lukt het me toch. Tot slot schreef ik ooit over dat praten over het ding doen, niet het ding doen is.
Als het niet wil vlotten, is de kwaliteit vaak ook minder. Maar dat neem ik op de koop toe. Het gaat om dát ik het doe, en niet om hoe goed het is:
Soms is het belangrijker dat je iets doet, iets afmaakt. Zodat het de volgende keer weer makkelijker gaat. En deadlines helpen ook. Gebruik de wet van Parkinson (heeft gelukkig niks te maken met de ziekte, de bedenker had toevallig dezelfde naam).
Playground filmpje
Tot slot nog een suggestie voor jouw eigen Dark of Happy Playground: kijk onderstaande TED Talk van Tim Urban. Alleen al vanwege het prettige gevoel dat je hebt na het bekijken van dit filmpje: je bent niet de enige met je idiote uitstelgedrag 🙂