Waarom ik alleen fotografeer bij bewolkt weer
Het gebeurt me bijna wekelijks: iemand die zegt dat ik zulke troosteloze foto’s maak. Waarom kies ik niet eens een zonnige dag uit om de boel vast te leggen? Nou, laat ik daar eens antwoord
Het gebeurt me bijna wekelijks: iemand die zegt dat ik zulke troosteloze foto’s maak. Waarom kies ik niet eens een zonnige dag uit om de boel vast te leggen? Nou, laat ik daar eens antwoord
Jaaaa, mijn nieuwe project stond op 23 november jl. in NRC! Dit keer geen sirenepalen, maar de Pier op Scheveningen. Omdat ik er graag kom (ja, echt). En omdat de Pier mij aan het denken
Soms is angst een goede raadgever. Want zonder angst had ik op 16 december jl. niet in Volkskrant Magazine gestaan met mijn project over het Nederlandse luchtalarm. Over hoe dat zo kwam en wat die
Een paar weken terug kreeg ik een mailtje van de beeldredactie van Het Financieele Dagblad. Ze wilden graag 5 beelden uit mijn project over winkelcentra publiceren. Reden voor een klein sprongetje in de lucht. Maar
Twee jaar geleden stuurde mijn vader mij een Wordbestand toe met daarin zijn recept voor Teriyakisaus. Ik vond dat zo leuk, dat ik terstond bedacht om een eigen kookboek te gaan maken. En zo geschiedde.
Onlangs bezocht ik een voormalige ijzersmelterij in Völklingen, Duitsland. Daar kun je een wandelroute van vijf kilometer volgen. Tussentijds klim je – met helm op – 40 meter omhoog om bovenop de hoogovens het geheel
Het is tijd voor wat nieuws. En dat nieuwe gaat soms ten koste van het oude. Minder cryptisch: mijn nieuwsbrief ga ik in frequentie verlagen. Van wekelijks naar twee keer per maand. Niet omdat ik
Met ijzeren regelmaat schrijf ik twee artikelen per week. Deze week wordt dat er één. Want als onze vaarten en meren veranderen in ijsplaten, ga ik echt niet binnen zitten te tikken. Ik sta om
Grappig hoe je sommige foto’s volstrekt kunt vergeten. Zoals dit beeld, dat ik destijds niet had gemarkeerd in Lightroom. Direct toen ik de foto zag, hoorde ik het nummer Make your own kind of music
Alles leg ik vast in statische beelden. Het zijn momentopnames die later een hele gebeurtenis moeten terughalen uit mijn geheugen. Op mijn camera zit ook een videofunctie. Gebruik ik nooit. Maar met zo’n nieuw jaar
Ik krijg regelmatig reacties van lezers op hetgeen ik schrijf. Zo ook na mijn artikel over een Photoshopfoutje dat ik maakte in één van mijn foto’s. Wat bleek: sommige lezers keken vervolgens zó goed naar
Op mijn eerste expositie hing deze foto met daarop een slordige streep. Die streep had ik er – per ongeluk – ingekliederd toen ik probeerde iets weg te photoshoppen. Pas 5 maanden later zag ik
Vijf jaar geleden schreef ik mijn eerste artikel voor dit blog. Sindsdien komen er steeds twee per week bij. Zolang je daar niet mee stopt, kom je vanzelf bij je vijfhonderdste artikel. Bij ieder honderdtal
Dit weekend struinde ik door mijn archieven en (her)vond een aantal foto’s die ik maakte in Iran. De kans dat nu iemand besluit om op vakantie te gaan naar Iran is nihil, dus reden te
Ik had op Oudjaarsdag de schrik van mijn leven: deze website bleek gehacked. Er stonden 24 berichten op die ik niet had geplaatst en die berstensvol onzin en links stonden. Wanhopig verwijderde ik de berichten,
Omdat we zo lekker massaal aan het terugkijken zijn, lift ik ook even op die golf mee. Stiekem ook best leuk om te zien wat de statistieken zijn van deze website en welke artikelen het
Ik maak er een sport van om voorafgaand aan een lange reis op zoek te gaan naar maffe plekken aldaar. Ik vind ze door dit te googlen: ‘weird tourist attractions + land’. En zo kwam
Zodra heel Nederland zich voortbeweegt in files en hoosbuien, vlucht ik het land uit. De maand oktober spendeer ik derhalve bijna helemaal in Taiwan. Geen files, 30 graden, een frisgroen binnenland, azuurblauwe zee en iedere
Ik liep al twee jaar met een idee in mijn hoofd; telkens als ik langs een snelweg schapen zag grazen, krulden mijn mondhoeken omhoog. Het contrast van snelweg en schaap vind ik humoristisch. Niks geen
Sinds ik maandelijks terug- en vooruitblik op mijn fotografische activiteiten, zie ik langzaamaan een patroon ontstaan. Soms ben ik onstuimig gemotiveerd, en soms totaal niet. Het grappige is; als ik midden in één van beiden
Ik schreef eerder al over de workshop die ik volgde in Parijs. Vier dagen lang werkten de deelnemers aan een eigen project. Op de laatste dag presenteerde iedereen zijn serie, inclusief een korte inleidende tekst.
En voor je het weet ben je 400 blogposts verder. Dat krijg je ervan, als je vasthoudt aan een zelf verzonnen regel. Die regel was: schrijf twee artikelen per week over fotografie en publiceer ze
De kans is groot dat jij je camera pas uit de tas als pakt als je op je vakantiebestemming bent gearriveerd. Dán pas kijk je met een open blik naar je nieuwe tijdelijke habitat. En
In een week tijd zag ik twee bijzondere wolken; een nachtwolk en een rolwolk. Wanneer ik zoiets aan vrienden vertel wordt dat beantwoord met een ‘hmm’ en een ongeïnteresseerde blik. Op zo’n moment gebruik ik
Soms denk ik wel eens dat al mijn creativiteit wordt opgeslokt door het vinden van wéér een goed excuus om vandaag niet te gaan fotograferen. Hele lijsten met smoezen heb ik inmiddels bij elkaar bedacht.
Licht is de verf van je foto. Alleen: die verf verandert steeds gedurende de dag. Daarom is het nuttig om je bewust te zijn van hoe licht zich gedraagt. Niet alleen gedurende de dag, maar
Onlangs plaatste ik bovenstaande foto op instagram, met als onderschrift: mijn guilty pleasure: een kitschfoto maken. Daarop kreeg ik vragen. Over wat ik eigenlijk kitsch vond. En of ik daar niet even een blog over
Als eilandbewoner heb ik een zwak voor andere eilanden. Dus toen ik ontdekte dat Colombia een zeer dichtbevolkt eilandje heeft van krap 2 voetbalvelden groot met daarop ruim 1.000 bewoners (!), móest ik dat uiteraard
Ik maakte 30 dagen lang iedere dag een foto. Er waren geen restricties; alles mocht. Zolang ik maar tenminste één foto opleverde per dag. De eerste 15 deelde ik al eerder op dit blog. Hierbij
Ik fotografeerde te weinig en schreef daar onlangs over. Mijn zelfverzonnen remedie: 30 dagen achter elkaar iedere dag een foto maken. Hierbij de oogst van de eerste 15 dagen, plus een paar filosofische inzichten. Photographers’