De fotograaf van deze foto is overleden
De foto hierboven is een advertentie voor schoenen. De focus ligt op het perspectief van een hond. Best logisch ook, want zíj kijken de hele dag tegen ons schoeisel aan. Dus huurde Elliott Erwitt een
Gevestigde namen
JR: fotografie als performance kunst
Soms vind ik fotografie zo’n dooie kunstvorm; je moet ervoor naar een museum, waar je dan geïnteresseerd naar een ingelijste print gaat staren. Dat is toch een beetje gekunsteld. Zoiets moet JR (pseudoniem) ook hebben
David Hockney en zijn knip- en plakmethodiek
Hoe kijken twee mensen in een rijdende auto naar een voorbijtrekkend landschap? Zij zien geen kant-en-klare foto maar talloze voor hun relevante fragmenten. Hun hersens rijgen de boel aan elkaar tot een coherent beeld. Precies
Thomas Demand maakte dit kantoor van papier
Legio managers pleiten voor een paperless office maar bij mij op kantoor zijn we nog lang niet zover. Aan het einde van een werkdag ben ik omringd door stapels papier en dat stemt mij vrolijk. Thomas
Maarten van Schaik fotografeert blote auto’s
Een fotoserie met als hoofdonderwerp auto’s. Er is bijna niks dat ik zó oninteressant vind. Maar Van Schaik fotografeert auto’s als ware het sensuele lijven in mooi licht. Dankzij hem kijk ik nu zelfs anders
Lars Tunbjörk: Alles in Zweden is absurd
De foto’s van Lars Tunbjörk zijn absurd. Het is bijna niet te geloven dat hij niks heeft geënsceneerd. Hij wachtte gewoon net zolang tot er iets idioots voorviel. En in Zweden lijkt dat dus verdomde
Hoe fotografeer je een atoomproef?
Kies je er als fotograaf voor om iets te registeren, of om het in een invoelbare context te plaatsen? Voorbeeld: hoe leg je de impact van een atoomproef vast? Laat je enkel de klassieke paddestoelwolk zien,
Txema Salvans: een documentaire in één foto
Ik schreef al eerder over Txema Salvans. Dat had een ongemakkelijk bij-effect. In zijn fotoserie The Waiting Game fotografeerde hij namelijk wachtende Spaanse prostituees. In de zomermaanden stijgt het bezoekersaantal van mijn artikel daarover navenant.
Miles Aldridge: Over lege blikken en naderend onheil
In 2013 ging ik naar een expositie van Miles Aldridge in Somerset House in Londen. Ik kocht een boek en een levensgrote gesigneerde poster. Ik was – kortom – nogal idolaat van het werk van
Berndnaut Smilde: wolken maken op de grond
Wolken zijn eenkennige types; het liefst hangen ze ver boven ons. Heel soms dalen ze af, maar nooit alleen. Pas als ze met z’n allen een amorfe mistige brei vormen, durven ze wél. maar een
Teun Hock knutselt en knoeit met zijn foto’s
Het lijkt een schilderij, maar dat is het niet. Teun Hocks gaat omslachtiger te werk: hij maakt een foto in sepia, kleurt deze in met verf, maakt een decor op de voorgrond en gaat er
Diana Scherer onderzoekt plantenwortels
Wat valt er fotografisch te doen met wortels van planten? Een hele hoop, zo bewijst Diana Scherer. Zij toont het ondergrondse leven van een plant én ze laat zien dat wortels zich kunnen voegen naar
Nick Veasey en zijn doorkijkfoto’s
Portretfoto’s van een mens laten altijd hetzelfde zien. Huid, haar en een randje kleding. Maar wat zit eronder? Nick Veasey fotografeert middels rontgenstraling. Erg gezond is het niet, fascinerend wel. De foto’s van Nick Veasy
Tim Flach: De menselijke blik van een beest
We dichten dieren graag allerhande menselijke eigenschappen toe. Gewoon, omdat we onszelf in hen herkennen en we ons lastig kunnen voorstellen hoe het is om géén mens te zijn. Tim Flach speelt daarop in door
Laurent Kronental: over je eigen werkelijkheid zien
Iedereen leeft in zijn eigen stukje werkelijkheid. Je genen, je opvoeding, alles wat je tot nu toe hebt meegemaakt, tellen op tot wat je nu voelt, vindt en ziet. Maar ook jouw letterlijke kijk op
De puisten, poriën en perversie van Bruce Gilden
Bruce Gilden confronteert de kijker met poriën, puisten en gedeformeerde gezichten. Hoe humaan is het om een mens zó af te beelden dat je ervan gruwt? Wat wil de fotograaf hiermee bereiken? De fotoserie Face
Cas Oorthuys fotografeerde de hongerwinter
Het laatste jaar van Cas Oorthuys was één van de eerste fotoboeken die ik kocht. Ik bladerde het door en besloot: dit moet in mijn kast staan. Het toont uitgehongerde blikken, onderduikers, jodensterren. Geen tekst,
Michael Wolf: Parijs fotograferen zonder clichés
Parijs wentelt zich graag in haar eigen clichés. En juist daarom is het moeilijk om die stad nog een beetje origineel te fotograferen. Daar liep zélfs een fotograaf van naam en faam (Michael Wolf) tegen
Peter Funch: Hoe iedereen is gevangen in een dagelijkse routine
Elke doordeweekse dag rijd ik tussen 7:55 en 8:15 van Rotterdam naar Dordrecht. Zo’n twee keer per week passeer ik dezelfde oldtimer. Want die valt op tussen de andere saaie, generieke bolides. Zodra ik die
Ria van Dijk legt zichzelf vast op schiettentfoto’s
Letterlijk je eigen foto schieten: dat doet Ria van Dijk jaarlijks op de Tilburgse kermis. In een schiettent. Schiet je raak, dan maakt de camera een foto van je. Dat schieten doet ze al sinds
40 foto’s in 40 jaar: The Brown Sisters van Nicholas Nixon
Nicholas Nixon fotografeerde zijn vrouw en haar drie zussen ieder jaar, 40 jaar lang. 40 keer staren ze je aan, ze worden steeds ouder en hun blik verandert zienderogen. We weten hun namen, meer niet.
Dit is een 3D miniatuur van de foto van Cartier-Bresson
Ik heb 5 minuten onafgebroken naar dit beeld gestaard en nog steeds snap ik het niet. De aanvankelijk driedimensionale situatie (man springt over water) is door Cartier-Bresson vertaald naar een tweedimensionaal beeld, so far so
Pentti Sammallahti: zwart wit foto’s met diepgang
Het is toch altijd weer ontnuchterend wanneer je een fotoboek doorbladert dat de cumulatie is van 40 jaar werk. Veertig jaar reizen en fotograferen en dan heb je een goed fotoboek. Dán pas! Het resultaat is
Henry Hargreaves: de laatste maaltijd van je leven
Het is een bizarre tegenstelling: volledige keuzevrijheid in wat je wilt eten, maar daarna ga je wel dood. Wat kies je dan? Heb je uberhaupt wel trek, wetende dat die maaltijd niet eens meer zal
Anders Petersen: over een ruig café aan de Reeperbahn
Het begon met een toevallig cafébezoek aan de Reeperbahn in Hamburg, een straat van lichte zeden en ander mannelijk vertier. De camera van Petersen lag op tafel omdat hij even danste met een vrouw. Bij terugkomst
Letizia Battaglia fotografeerde Italiaanse maffiapraktijken
In de jaren tachtig woedde er in Palermo een machtstrijd tussen rivaliserende maffiafamilies. Letizia Battaglia fotografeerde de bloederige gevolgen daarvan. Meestal waren de lijken nog warm als zij aankwam om de scène vast te leggen.
Wat ik hoop te leren in de workshop van Alex Webb
Ik ben geselecteerd voor de 5-daagse workshop Finding your Vision van Alex Webb in Rome. Eind maart is het zover. Maar voor ik daar met mijn eigen werk aan de slag ga, leek het me
Als je herkent wát je fotografeert, ben je al te laat
Henry Wessel, ik kende hem niet. Per toeval stuitte ik op een foto die hij had gemaakt, en dat smaakte naar meer. De beelden die hij maakt zijn als visuele haiku’s: kleine gedichtjes – mooi
Nederland uit voorraad leverbaar: alles uit de catalogus
Waarom zijn de stadsharten van Waddinxveen en – noem eens wat – Purmerend zo inwisselbaar? Fotografie geeft het antwoord, zo blijkt uit het fotoboek van Hans van der Meer. Hij toont een Nederland dat weerzinwekkend
Nadav Kander: over leven langs een rivier
De meeste fotografen spitsen zich toe op één tak van fotografie. Maar niet Nadav Kander. Zo won hij een World Press Photo award (nieuwsfotografie), hangt zijn werk in de National Portrait Gallery (portretfotografie) en krijgt hij