In de zonnige maar ietwat macabere wereld die de Amerikaanse fotografe Julie Blackmon schetst in haar foto’s, zijn de kinderen verzonken hun eigen fantasiewereld. En als er toch een volwassene in de buurt is, zien we daarvan
Anderhalf jaar lang sjokte Marie-José Jongerius in het donker met haar camera over Maasvlakte 2 in aanbouw. Met schaarse verlichting ter plaatse fotografeerde zij de aanleg. Het resultaat zijn raadselachtig industriële foto’s. In de Noordzee, ten
Zodra je uitzoomt, blijkt de mens niets anders dan kuddedier. De Italiaanse fotograaf Massimo Vitali zoekt plekken op waar wij ons en masse graag begeven voor ‘het grote genieten’, verheft zichzelf vervolgens en maakt een foto.
Gemaakt door Peter Lik, een Australische fotograaf. Of beter: een slimme zakenman. Zijn foto’s roepen associaties op met Windows bureaubladachtergronden en ingelijste posters aan de muur van een dertien-in-een-dozijn hotelkamer. Waarom, in hemelsnaam, betaalde iemand onlangs 6,5 miljoen dollar voor zo’n foto?
Een groep New Yorkers kletst op de kade van de Hudson. Ze kijken naar elkaar, en niet naar de groeiende rookwolk van puin en vuur en stof achter hen aan de overkant, waar mensen op
De Hollandse taferelen van Hans Aarsman lijken geënsceneerde decors. Het zijn desolate landschappen met een handjevol figuranten, of een duidelijke verwijzing naar die figuranten. Maar figuranten zijn het niet. Het zijn scènes met mensen zoals hij ze aantrof
Hoe je met foto’s een maatschappelijk statement kunt maken, weet Martin Parr. Al zijn foto’s zijn dikke uitroeptekens. Je móet er iets van vinden, de foto eist je mening, je standpunt. Veel ruimte voor welk