Hanne van der Woude fotografeerde Ben & Emmy
Je ontmoet wel eens een persoon waarvan je denkt: iemand zou dat leven vast moeten leggen. En gelukkig komt die gedachte soms op bij mensen die dat ook kúnnen, dat vastleggen. Daarom volgde Hanne van der
Je ontmoet wel eens een persoon waarvan je denkt: iemand zou dat leven vast moeten leggen. En gelukkig komt die gedachte soms op bij mensen die dat ook kúnnen, dat vastleggen. Daarom volgde Hanne van der
Jezelf fotograferen als je net een zelfmoordpoging heb gedaan en met spoed bent opgenomen in een psychiatrische inrichting. Laura Hospes deed het. Zij maakte portretfoto’s op momenten dat ze er slecht aan toe was, heel
De foto’s van Marcus DeSieno moet je eerst zíen, zonder context. Daarna mag je pas het bordje lezen. Of in dit geval de blogpost. En dan nog een keer terugkijken, met een volstrekt andere bril
Het lijkt wel tovenarij, de foto’s van Inka & Niclas. En néé, ze gebruikten geen Photoshop. Wel eindeloos geduld en een kleurenflitser. Ruige landschappen geven zij een zuurstokroze aura mee. Het resultaat is een maffe
Vijf jaar geleden besloot ik om nooit meer naar de IKEA te gaan. Want dat is – vind ik – een onnodig harde confrontatie met de inwisselbaarheid van mijn bestaan. Dralend over dat meanderende pad zag ik alleen maar
Grote steden slapen niet. Een stad roert zich, beweegt, geeft licht. Ook midden in de nacht. En ergens daar tussendoor leven mensen, omgeven door massieve gebouwen. Floriane de Lassée fotografeert die nachtelijke tegenstelling van mens
Sommige fotografen hebben hun leven lang genoeg aan iets héél kleins. Zoals een sneeuwvlok. Alexey Kljatov’s foto’s zijn een knap staaltje macrofotografie van sneeuwkristallen. En een ode aan de diversiteit van de sneeuwvlok. Want inderdaad, er
Pichler leefde 9 maanden lang in de lucht van rottend voedsel. Zijn badkamer lag tsjokvol plastic bakjes met daarin wat een gemiddelde Europeaan zoal eet. De geur van rottende kip nam bezit van zijn appartement;
Al 30 jaar lang fotografeert Dorley-Brown het snelveranderende straatbeeld in zijn woonplaats Hackney, een slaapstadje in Engeland. Het toont de drang tot afbraak en weer opbouw, resulterend in een ordeloze maquette van bouwwerken die niet bij
Spaanse fotografe Paloma Rincón maakt stillevens die je dorst moeten lessen tijdens een hittegolf. Misschien niet het juiste moment om daar nú aandacht aan te besteden op dit blog, maar anderzijds krijg ik er wel