Iconische foto’s markeren een gebeurtenis van historische omvang. Ze geven het verleden vorm en verpakken het als hapklare brok: een foto. Maar hoezeer is die foto wat het lijkt? Hoe makkelijk valt de scène na te bouwen
We zijn als beschaving inmiddels zover dat we onszelf met gemak kunnen vernietigen. Die macht maakt ons kwetsbaar, en dus maken we ons druk over het verlies van verworven kennis en kunde. Deze proberen we verwoed
Foto’s van babies krijgen we vaak ongevraagd voor ons gezicht geschoven. Dan krijg je een nondescript wezentje te zien dat leeg doch lachend voor zich uit ligt te staren. Ja, leuk, een baby. Het probleem
Hoe voorkom je ongemakkelijke gesprekken wanneer je Spaanse prostituees langs provinciale wegen fotografeert? Door je als landmeetkundige te verkleden, vergezeld van een gele landmeter waarop je gewoon je eigen camera zet. Geen vrouw die zich bekeken voelt. Precies zo ging Txema
Een foto druk je normaliter af op papier. Daarnaast is er inmiddels een scala aan hippigheden zoals dibond, hout en perspex. Maar er is iets veel goedkopers voorhanden; je eigen huid. Dat is – ouderwets gezegd
En zo stond ik onlangs pardoes voor een plaat van een vreemde vogel in een onnatuurlijke positie. Het beest lag wat ongemakkelijk in een vloeistofbadje. Wachtend totdat hij zou worden opgezet. Het is de specialiteit van Darwin,
De waarheid liegen met een foto, daar is Noémie Goudal het schoolvoorbeeld van. Ze knoopt moeiteloos 2D en 3D aan elkaar in één beeld. Zonder Photoshop, maar mét papier. Wat je dan krijgt is een architectonische onmogelijkheid. De prints van
Het is een Hollandse ongeschreven regel; des avonds laat je de gordijnen open. Een kleine geste naar de ander die dan een ommetje maakt en wat te zien wil hebben. Omdat hij zijn eigen huis en haard even ontvlucht en achteloos
De vloek van de fotografie is dat we slechts een momentopname zien. Daarmee pint de fotograaf de geportretteerde vast als ware het een opgezette vlinder. Je hele persoon wordt geabstraheerd tot een fractie van een
Ergens hier ver vandaan, op een buitenpost boven de poolcirkel aan de Barentszzee, leeft een man; één man, Vjatseslav Korotki. Hij is meteoroloog en noteert al 30 jaar nauwgezet de weersomstandigheden van dit stukje wereld dat