Dierentuinen grossieren in illusies. Nauwgezet wordt de vermeende leefomgeving van een exotisch dier nagebootst maar wel met een hek erom heen. Daar staat het dier dan zo’n beetje, dag in dag uit. Zíj zijn er om bekeken
Kan een foto zijn eigen, objectieve verhaal vertellen, zonder begeleidende tekst? Kan het beeld voor zich spreken? Larry Sultan en Mike Mandel onderzochten dat, in 1977. En daarom begint dit artikel andersom. Eerst de foto’s uit
We zijn als beschaving inmiddels zover dat we onszelf met gemak kunnen vernietigen. Die macht maakt ons kwetsbaar, en dus maken we ons druk over het verlies van verworven kennis en kunde. Deze proberen we verwoed
Eens hadden ze de toekomst, nu zijn ze een herinnering aan een lang vervlogen ideaal; de Grands Ensembles. Dit zijn naoorlogse woningbouwprojecten die in Parijs werden gebouwd om de huisvestingscrisis uit die jaren het hoofd te bieden.
Foto’s van babies krijgen we vaak ongevraagd voor ons gezicht geschoven. Dan krijg je een nondescript wezentje te zien dat leeg doch lachend voor zich uit ligt te staren. Ja, leuk, een baby. Het probleem
Hoe voorkom je ongemakkelijke gesprekken wanneer je Spaanse prostituees langs provinciale wegen fotografeert? Door je als landmeetkundige te verkleden, vergezeld van een gele landmeter waarop je gewoon je eigen camera zet. Geen vrouw die zich bekeken voelt. Precies zo ging Txema
Een foto druk je normaliter af op papier. Daarnaast is er inmiddels een scala aan hippigheden zoals dibond, hout en perspex. Maar er is iets veel goedkopers voorhanden; je eigen huid. Dat is – ouderwets gezegd
Drie katten, een plens water, zwevende meubelstukken en een springende Dalí. Het lijkt één van zijn eigen schilderijen wel, als het geen foto was. De plaat is het resultaat van een creatieve vriendschap tussen fotograaf Philippe Halsman
En zo stond ik onlangs pardoes voor een plaat van een vreemde vogel in een onnatuurlijke positie. Het beest lag wat ongemakkelijk in een vloeistofbadje. Wachtend totdat hij zou worden opgezet. Het is de specialiteit van Darwin,
De waarheid liegen met een foto, daar is Noémie Goudal het schoolvoorbeeld van. Ze knoopt moeiteloos 2D en 3D aan elkaar in één beeld. Zonder Photoshop, maar mét papier. Wat je dan krijgt is een architectonische onmogelijkheid. De prints van