Iedere hondenbezitter legt zijn hond periodiek het menselijke wasritueel op. Want anders gaan ze zo stinken, en stinkende huisgenoten moeten we niet. Sommigen ondergaan het gedoe lijdzaam, anderen verzetten zich hevig. Eens in de zoveel tijd móet
Modefotografie… Geënsceneerd. Opgefluft. Nep. Moeilijke jurken die nooit iemand zal dragen. Dat was mijn (nogal kortzichtige) idee bij deze tak van de fotografie. Totdat ik het werk van Horst P. Horst in het Nederlands Fotomuseum bezocht. Horst
In de zonnige maar ietwat macabere wereld die de Amerikaanse fotografe Julie Blackmon schetst in haar foto’s, zijn de kinderen verzonken hun eigen fantasiewereld. En als er toch een volwassene in de buurt is, zien we daarvan
Anderhalf jaar lang sjokte Marie-José Jongerius in het donker met haar camera over Maasvlakte 2 in aanbouw. Met schaarse verlichting ter plaatse fotografeerde zij de aanleg. Het resultaat zijn raadselachtig industriële foto’s. In de Noordzee, ten
Zodra je uitzoomt, blijkt de mens niets anders dan kuddedier. De Italiaanse fotograaf Massimo Vitali zoekt plekken op waar wij ons en masse graag begeven voor ‘het grote genieten’, verheft zichzelf vervolgens en maakt een foto.
Gemaakt door Peter Lik, een Australische fotograaf. Of beter: een slimme zakenman. Zijn foto’s roepen associaties op met Windows bureaubladachtergronden en ingelijste posters aan de muur van een dertien-in-een-dozijn hotelkamer. Waarom, in hemelsnaam, betaalde iemand onlangs 6,5 miljoen dollar voor zo’n foto?
Een groep New Yorkers kletst op de kade van de Hudson. Ze kijken naar elkaar, en niet naar de groeiende rookwolk van puin en vuur en stof achter hen aan de overkant, waar mensen op
Straatfotografie als genre is bizar veelomvattend, soms bijna verlammend. Zodra je je voordeur verlaat, komt alles in aanmerking. Toch hebben alle bekende straatfotografen een duidelijke focus. Hoe doen ze dat? Grofweg zijn er twee methodes waarbinnen je bijna
Fotografencollectief Magnum heeft een leuk marketingstuntje bedacht en heeft 50 van haar fotografen gevraagd naar hun image that changed everything. Nogal pompeus, maar vooruit. Het is de bijgesloten motivatie van de fotograaf die het interessant maakt. Ik kan me niet
De eenzaamheid waait als een gure wind door de foto’s van Clarissa Bonet. Naargeestig, maar ook wel een beetje lekker. De dolende voorbijganger is alleen, maar wordt omarmd door megalomane gebouwen en muren. Hard en kil. Maar ook