Maak eens een camera obscura
Ik heb één keer een camera obscura in werking gezien: ik stond in een pikdonkere kamer met één klein gaatje in de verduistering. Op de muren zag ik de buitenwereld geprojecteerd. Tijdens de lockdown haalt
Ik heb één keer een camera obscura in werking gezien: ik stond in een pikdonkere kamer met één klein gaatje in de verduistering. Op de muren zag ik de buitenwereld geprojecteerd. Tijdens de lockdown haalt
Het is een bekend fenomeen: gezichten herkennen in levenloze objecten. Sommige fotografen doen niet anders. Ik vind het een beetje makkelijk. Recentelijk kwam ik echter een voorbeeld tegen dat mijn aandacht wél greep. Annemieke Tonnaer
Overal laat je sporen na van jouw karakter. Vooral thuis, maar ook in je auto. Matthew Casteel maakt daar gretig gebruik van: hij toont geen portretten, maar juist auto interieurs. Zijn serie is een voyeuristisch
Stel je vindt een briefje op je deurmat. Daarop staat dat iemand jou graag ‘s avonds wil fotograferen. Je moet dan op een vast tijdstip 10 minuten lang voor je raam staan en naar buiten
Ik zag deze week schilderijen van regenachtige steden tijdens spitsuur. Ineens verlangde ik naar precies dat straatbeeld: koplampen die eindeloos weerkaatsen in regenplassen met daarnaast zich voorbijspoedende voorbijgangers. Het was alsof ik naar een andere
Ha, daar is een fotograaf die iets slims heeft bedacht in tijden van COVID-19: portretfotografe Annabel Jeuring fotografeert mensen vanachter hun huiskamerraam. Het loopt inmiddels storm. De mensen zijn blij met een foto van zichzelf,
Thuis saai? Wat een onzin. Je kijkt gewoon niet goed genoeg. Neem bijvoorbeeld Vincent Bal: die creëert een nieuwe wereld met één schaduw. Gewoon met een beetje zon, een vel papier en een pen. Kun
In 2019 kocht het Nederlands Fotomuseum het project The Migrant aan, wat ze nu tentoonstellen. Ik ging kijken en vond het gaaf. Niet alleen omdat het over een zangvogeltje gaat, maar omdat het een lofzang
Je kunt ook gewoon besluiten om je camera ergens neer te zetten en dan maar te zien wat er gebeurt. Stephen Gill deed dat op een nondescripte plaats in het weiland. De lens kijkt uit
Het hoeft allemaal niet zo ingewikkeld te zijn: struin een tijdje rond in een mistige omgeving en fotografeer bomen. Martin Schlegel deed dat, en ik deed het ook. Hij met plan, ik zonder. Hieronder vind