Waar is de videotheek?
Ik heb 6 jaar lang boven een videotheek in Leiden gewoond. Dagelijks moest ik dóór de videotheek om mijn appartement binnen te komen. In die 6 jaar veranderde het assortiment vrij rap van video naar
Ik heb 6 jaar lang boven een videotheek in Leiden gewoond. Dagelijks moest ik dóór de videotheek om mijn appartement binnen te komen. In die 6 jaar veranderde het assortiment vrij rap van video naar
Oké, ik ben geen paardenmeisje, maar dit vind ik grappig. Kennelijk zitten paarden er soms bij alsof ze een hond zijn. En natuurlijk bestaat er iemand die afbeeldingen verzamelt van die zittende paarden: Alexa uit
Ik geloof dat ik eindelijk een fotografie-app heb gevonden die aansluit bij mijn wensen. De app heet Minutiae en werkt op een manier die indruist tegen alles waar we (helaas) gewend aan zijn geraakt. In
Mijn vriend doet altijd éérst de granola in een kom, en dan de yoghurt. Ik doe dat andersom. Beiden kijken we met verbazing naar ‘t kommetje van de ander. Hoe kun je dat nou doen,
De hele dag door kijk je naar dingen. Kim Jong Il deed dat ook – en daar zijn eindeloos veel foto’s van gemaakt. Iemand maakte daar een boek van. Ik kocht het meteen. Waarom? Dat
In januari 2015 schreef ik mijn eerste artikel voor dit blog. Het was geen hoogstandje, maar ik bleef schrijven.Tien jaar later heb ik 756 artikelen geschreven. Tijd voor een kijkje in de keuken: aan welke
Op iPhones uit de periode 2009-2012 kon je met één druk op de knop video’s uploaden naar Youtube. Dat zorgde voor een flinke toename in het aantal geuploade video’s. Ze staan nog steeds online: iemand
Aan goede voornemens doe ik niet: als ik iets wil veranderen kan dat iedere dag van het jaar. Maar ieder jaareinde gaat mijn reflectieve modus wel in de overdrive. En dus laaf ik me aan
Ik schaar mijn projecten onder objectieve fotografie. De term is een beetje vreemd, want objectiviteit in een foto bestaat natuurlijk helemaal niet: de fotograaf kiest het brandpunt, het standpunt en het moment. Maargoed, wat is
Soms geef ik lezingen, en dan laat ik graag een foto zien met daarin een scheve horizon. Bij fotoclubs is dan steevast de reactie “dit kan niet hoor”. Soms hebben ze gelijk, soms ook niet
Toen ik deze foto zag, dacht ik dat ik naar het zoveelste vliegtuigkerkhof keek. Maar de foto’s van Vasconcellos zijn digitale composities: ieder vliegtuig heeft hij zelf geknipt, geplakt en voorzien van een laagje stof.
Onlangs was ik in Spanje. Daar gebeurden twee opvallende dingen: ik maakte maar 32 foto’s in twee weken. En ik gebruikte ChatGPT bij een bezoek aan een kathedraal. Hieronder mijn kritische beschouwing op beiden. 1.
Er lekken continue ideeën uit mijn hoofd. En dus zit er in mijn tas altijd een boekje en een pen. Zodat die ideeën niet vervliegen maar ik ze vang op papier. Koop geen nieuwe camera
Een Reddit-gebruiker kocht meer dan tien jaar geleden een gordijn met gezichten van bekende sterren, maar één gezicht kon zij niet plaatsen. Dus stelde ze de vraag op het Reddit forum. Veertigduizend mensen struinden het
Er was eens een fotograaf die een vos langs een pingpongtafel zag lopen. Vier jaar lang wachtte hij op eenzelfde moment, nu met zijn camera paraat. Die vos, die kwam niet meer. Maar hij maakte
Voor het type projecten waar ik aan werk, is een statief best logisch: alle lijnen zijn kaarsrecht in mijn stedelijke landschappen. En toch weiger ik mijn camera op een statief te schroeven. Wel heb ik
Sportfotografie is niet mijn ding. Maar sinds ik iemand heb ontdekt die sportfoto’s koppelt aan een – vaak klassiek – schilderij, ben ik om. Ineens heb ik aandacht voor de compositie, kleur en de thematiek
Vroeger ging ik spaarzaam om met de 24 foto’s op mijn rolletje. Maar nu schiet ik een end raak met mijn Iphone, waardoor mijn archief uitpuilt van de screenshots en rijen vol bijna dezelfde groepsfoto’s.
Laatst stond ik een in louche nachtwinkel. Ik voerde daar een absurd gesprek over mijn pakketje. De PostNL app meldde het pakket present, de winkelmedewerker hield het na een minuut zoeken voor gezien: “hier ligt
Als Rotterdammert doet het best een beetje pijn: museum Boijmans van Beuningen is sinds 2019 dicht vanwege asbest, wateroverlast en brandgevaar. De asbest is inmiddels verwijderd, maar de benodigde renovatie is nog niet eens gestart.
Op de laatste pagina van mijn notitieboekje staat in hoofdletters VOLG DEZE MENSEN. De buitenstaander leest er wellicht een neiging tot stalken in, maar het is gewoon een reminder aan mezelf. Want jaarlijks check ik
Onlangs dacht ik dat ik ook best zelf hummus kon maken. Niet veel later was mijn blender vastgelopen in een brei van kikkererwten, olie en gegrilde paprika. Sindsdien haal ik weer hummus op de markt.
Een droodle is een abstracte tekening die je pas begrijpt als je de ondertitel leest. Het gekke is: ik heb ook meteen spijt van het lezen van de verklaring, liever had ik het zelf bedacht.
Stel je maakt een 30 meter hoge muurschildering (heel hypothetisch natuurlijk). Je assistent maakt een rekenfoutje waardoor de afbeelding voor geen meter meer klopt. Wat doe je dan? In de documentaire Behind the Wall zit
Soms moet je je zintuigen een beetje mixen om iets goed te kunnen ervaren. Het beste voorbeeld daarvan is een filmpje van de muziek van Beethoven, waarin je kijkt naar een ventje die een ritje
Soms is angst een goede raadgever. Want zonder angst had ik op 16 december jl. niet in Volkskrant Magazine gestaan met mijn project over het Nederlandse luchtalarm. Over hoe dat zo kwam en wat die
Ik geloof dat ik één dvd bezit die eigenlijk bij mijn fotografiecollectie hoort: een film over Amsterdam van Ed van der Elsken. Die dvd is al jaren onbruikbaar (wie heeft er nog een dvd-speler) maar
Als je voor een deur staat en niet weet hoe ‘ie open gaat: het ligt dus niet aan jou. Het is een Norman Door en de oorzaak zit in het verkeerde ontwerp van de deur.
Het is overdag zo ziedend heet in Dubai, dat je er nu ook ‘s avonds naar het strand kunt. De verlichting wordt verzorgd door megalomane studiolampen. Het resultaat is een nogal unheimisch gebeuren waar je
Sommige mensen schieten vol bij het zien van een mooi schilderij, maar ik raak ontroerd door een Rotterdamse postbode die iedere woensdag om 12:00 uur op de Coolsingel stil staat. Daar roept hij één zin,