Ik beveel zelden Netflix-series aan. Omdat je dan pardoes twee weken verder bent, zonder in de tussentijd íets te hebben gedaan. Maar nu toch een uitzondering. De serie Abstract: the Art of Design moet je
Gisteren glipte ik zo langs de kassa een expositie binnen. Daar stond ik met mijn neus héél dicht bij de foto’s. En bleef ik asociaal lang recht voor een foto van Walker Evans staan. Daarna
Voor iedereen die denkt dat hij onbevangen de wereld in zich opneemt: kijk eens naar deze takjes. Als je er vrolijke poppetjes in ziet, ligt dat aan je hersenen. Je kunt het niet uitzetten. Geen
Je bent wat je eet, zou een foodblogger zeggen. Ik stel daar tegenover: je bent wat je ziet. En doet. En dus meld ik hier maandelijks wat ik zoal zie en doe. Om mezelf scherp
Een hele hoop dingen verdwijnen zonder dat je er erg in hebt. Pas wanneer je ze – veel later – weer eens ziet, besef je dat ze bij een andere tijd zijn gaan horen. Neem
Omdat we zo lekker massaal aan het terugkijken zijn, lift ik ook even op die golf mee. Stiekem ook best leuk om te zien wat de statistieken zijn van deze website en welke artikelen het
Ik verzamel wekelijks tientallen ideeën voor dit blog. Ik kom dus ook een hoop tegen dat het uiteindelijk niet haalt. Bijvoorbeeld omdat het buiten de thematiek van dit blog valt. Maar omdat het nu kerstvakantie
Ik maak er een sport van om voorafgaand aan een lange reis op zoek te gaan naar maffe plekken aldaar. Ik vind ze door dit te googlen: ‘weird tourist attractions + land’. En zo kwam
Ik bezocht dit jaar voor het eerst Fotofestival Noorderlicht. Eén fotograaf sprong er voor mij uit. Dus daar gaat dit stukje over. En over wat dat festival eigenlijk behelst. Wat is Noorderlicht? Ik reis met
In sommige poppenhuizen is het niet pluis. In ieder geval niet in die van Frances Glessner Lee: in haar morbide creaties zie je plassen bloed, zelfmoord en half vergane lijken. Ze zijn bedoeld voor volwassenen
Parijs is meestentijds de stad van de liefde, maar dit weekend was ze voor mij de stad van de fotografie. In het Grand Palais toonden meer dan 180 fotogalerieën hun duurste waar aan liefhebbers en
Er was nog meer te doen in Parijs dit weekend: FotoFever is het randevenement dat zich richt op mensen met een kleinere portemonnee. Hieronder vind je mijn lievelingsfoto’s, inclusief de prijs. FotoFever is een beetje
Zodra heel Nederland zich voortbeweegt in files en hoosbuien, vlucht ik het land uit. De maand oktober spendeer ik derhalve bijna helemaal in Taiwan. Geen files, 30 graden, een frisgroen binnenland, azuurblauwe zee en iedere
Tóch maar weer naar Unseen geweest dit jaar. Traditiegetrouw was daar veel gefröbel met foto’s te aanschouwen. Maar ook wat nieuw werk van fotografen die ik wél hoog heb zitten. Alles wat je ziet op
In het Oostenrijkse Klagenfurt kan er voorlopig even niet worden gevoetbald. Reden: er staan 299 bomen in het stadion, een kunstwerk van Klaus Littmann. En nee, dit is niet het zoveelste ‘klimaatproject’. Hij had dit
Ik heb doorgaans een hekel aan artikelen met daarin een ratjetoe aan foto’s van verschillende fotografen. Simpel vermaak, clickbait. Maar ook ik heb mijn guilty pleasures. En dat zijn de finalisten voor de Comedy Wildlife
Het is alweer de negende keer dat ik terug- en vooruitblik op wat ik eigenlijk aan het doen ben. Dat bevalt me wel. De focus van deze maand: feedback en plakboeken. Over die nieuwe website
Ik ben weer terug uit Parijs! Daar dompelde ik mij vorige week onder in de fotografie, dit keer die van mezelf. Ik volgde een workshop bij Ed Kashi. Hierbij een verslag over hoe ik het
Het hele jaar door bezoek ik talloze matige exposities. Soms denk ik weleens dat fotografie mij eigenlijk onvoldoende kan beroeren. Ik ben al blij als een foto mijn blik 5 seconden écht weet vast te
Edward Hopper is een meester in het visualiseren van eenzaamheid en melancholie. Althans, dat lees ík in zijn schilderijen. Maar zijn die beelden nog steeds zo sterk zónder mensen erin? Dat vroeg Dean Rohrer zich
Sommige schilderijen zijn vooral interessant om het verhaal. Zoals de Singelbrug van Breitner; een doek dat eigenlijk meer op een foto lijkt. Hoe komt dat? En waarom staan er twee data bij het bordje in
Zo, je hebt een week de tijd gehad voor het eerste deel van dit fotografiespel. Nog niks uitgevoerd? Spoed je dan als de wiedeweerga naar deel 1. Hup hup! Serieus, als je deel 1 nog
Eigenlijk is het maf: we doen de hele dag dingen op verzoek van anderen (je baas, je partner, de dokter) maar zodra je jezelf iets oplegt, neem je het een stuk minder serieus. In de
Ik vroeg me ineens af: wat is er dit jaar op fotografisch gebied eigenlijk te doen? Waar moet ik heen, wat moet ik zien? Enfin, als ik het toch uitzoek, kan ik het net zo
Ik weet het, je wordt doodgegooid met jaaroverzichten, terugblikken en top 10 lijstjes. Maar de decembermaand maakt nu eenmaal reflectief, dus ook ik ga mee in die melancholische maalstroom. Wat zijn de best gelezen artikelen,
Wat te geven? Tijdens kerst is die vraag inmiddels prangender dan waartoe zijn wij op aard? Zelf pleit ik al jaren voor het afschaffen van cadeaus tijdens kerst (ik heb alles al), maar daarin sta
Als eilandbewoner heb ik een zwak voor andere eilanden. Dus toen ik ontdekte dat Colombia een zeer dichtbevolkt eilandje heeft van krap 2 voetbalvelden groot met daarop ruim 1.000 bewoners (!), móest ik dat uiteraard
Drie keer per dag zit je met je hoofd boven een bord met eten. Maar wat weet je eigenlijk van dat bord? Helemaal niks, zo leerde ik na het lezen van het boekje Science of
Ik heb een wat moeizame relatie met Unseen. We begrijpen elkaar niet helemaal. Want als iemand een foto beschouwt als materiaal om eens lekker mee te gaan fröbelen, dan heb je aan mij een verkeerde. Maar
Tankstations zijn nondescripte plaatsen, er gebeurt nooit iets van belang. Maar ik heb een zwak voor ze, vooral ‘s avonds, als zo’n lichtbak je schreeuwerig toeschijnt. Jaren geleden maakte ik er een fotoserie van. Ik