Dipsaus, gras en dode vliegen
Tussen de honderden fotoboeken in Arles zag ik er eentje met een gouden voorkant en de titel Rubbish, Grass, Peonie, Bum, and Dipping Sauce. In het boek zag ik foto’s die ik tegelijkertijd afschuwwekkend én
Tussen de honderden fotoboeken in Arles zag ik er eentje met een gouden voorkant en de titel Rubbish, Grass, Peonie, Bum, and Dipping Sauce. In het boek zag ik foto’s die ik tegelijkertijd afschuwwekkend én
Stel: je bent met meerdere mensen op vakantie. Met vrienden, of met je gezin. Hoe groot is de kans dat aan het einde van die vakantie iemand een fotoboek in elkaar klust? Ik vrees bijzonder
Ik struikelde onlangs over een gaaf nieuw initiatief; een site met de naam The Observers. Bekende en iets minder bekende fotografen vertellen welke fotoboeken hen inspireren. Een stuk leerzamer dan lezen over met welke camera
Het is zoeken naar een speld in een hooiberg: een fotoboek die je creativiteit aanwakkert, in plaats van de kop indrukt door eindeloos gewauwel over diafragma en sluitertijd en weetikwat. Maarrrrr… Ik heb die speld
Het laatste jaar van Cas Oorthuys was één van de eerste fotoboeken die ik kocht. Ik bladerde het door en besloot: dit moet in mijn kast staan. Het toont uitgehongerde blikken, onderduikers, jodensterren. Geen tekst,
Dementerende mensen zien de wereld in stukjes. Een giftig eiwit nestelt zich op de buitenste hersenlaag waardoor de communicatie tussen die hersendelen steeds lastiger wordt. Wat resulteert is een steeds kleiner wordende gefragmenteerde werkelijkheid. Laurence
En toen was het pardoes herfstweer. Daar sta je dan, met je camera onder je arm te wachten tot het droog wordt. Wat je ook kunt doen, is een boek lezen óver fotografie. Uit alles
Onlangs bezocht ik Arles, een Frans dorpje dat momenteel overloopt van fotografie. Een middeleeuws klooster, kerken, kelders en voormalige fabrieken zijn omgebouwd tot in totaal 40 expositieruimtes. Daarnaast zijn er nog eens 141 kleinere locaties
Eind jaren zestig startte Gerhard Steidl een nondescript uitgeverijtje in zijn geboorteplaats Göttingen, Duitsland. Vijftig jaar later zit hij daar nog steeds hetzelfde te doen: hij geeft zo’n 200 verschillende boeken uit per jaar, voornamelijk
Ansel Adams pocheerde zijn ei het liefst in bier, zo valt te lezen in The Photographer’s Cookbook. In dat boek vind je vijftig vreemde recepten, humoristische toelichtingen daarop én bij ieder recept een door de