Zwembaden. Ik ken ze alleen in de variant teveel kinderen, chloor en ronddobberende pleisters. Maar in de zwembaden van Maria Svarbova zwemt niemand. Ze zijn otherworldly en tegelijkertijd herkenbaar. De rol van de mens in haar
Ik heb 5 minuten onafgebroken naar dit beeld gestaard en nog steeds snap ik het niet. De aanvankelijk driedimensionale situatie (man springt over water) is door Cartier-Bresson vertaald naar een tweedimensionaal beeld, so far so
Het is een bizarre tegenstelling: volledige keuzevrijheid in wat je wilt eten, maar daarna ga je wel dood. Wat kies je dan? Heb je uberhaupt wel trek, wetende dat die maaltijd niet eens meer zal
Het lijkt wel tovenarij, de foto’s van Inka & Niclas. En néé, ze gebruikten geen Photoshop. Wel eindeloos geduld en een kleurenflitser. Ruige landschappen geven zij een zuurstokroze aura mee. Het resultaat is een maffe
Vijf jaar geleden besloot ik om nooit meer naar de IKEA te gaan. Want dat is – vind ik – een onnodig harde confrontatie met de inwisselbaarheid van mijn bestaan. Dralend over dat meanderende pad zag ik alleen maar
Grote steden slapen niet. Een stad roert zich, beweegt, geeft licht. Ook midden in de nacht. En ergens daar tussendoor leven mensen, omgeven door massieve gebouwen. Floriane de Lassée fotografeert die nachtelijke tegenstelling van mens
Crewdson vermengt film en fotografie door een verhaal (of eigenlijk de suggestie daarvan) te persen in slechts één beeld. Het resultaat doet denken aan een beslissende filmscène. De beelden zijn volledig geënsceneerd; een uitvoerig proces waarvoor Crewdson maanden de
Holly Andres vertelt kleine fotosprookjes waarvoor ze uit haar eigen verleden put. Nauwgezet regisseert ze haar geheugen in mierzoete plaatjes met een laagje donkere suspense. Sprookjes moeten worden verteld van begin tot eind. Daarna mag
De eenzaamheid waait als een gure wind door de foto’s van Clarissa Bonet. Naargeestig, maar ook wel een beetje lekker. De dolende voorbijganger is alleen, maar wordt omarmd door megalomane gebouwen en muren. Hard en kil. Maar ook
Robert Capa was een oorlogsfotograaf die één was met de soldaten. Hij lag naast ze in de loopgraven – met zijn camera. Zijn uitspraak “if your photo is not good enough, you’re not close enough” wordt