De anti-instagram app
Ik geloof dat ik eindelijk een fotografie-app heb gevonden die aansluit bij mijn wensen. De app heet Minutiae en werkt op een manier die indruist tegen alles waar we (helaas) gewend aan zijn geraakt. In
Ik geloof dat ik eindelijk een fotografie-app heb gevonden die aansluit bij mijn wensen. De app heet Minutiae en werkt op een manier die indruist tegen alles waar we (helaas) gewend aan zijn geraakt. In
De hele dag door kijk je naar dingen. Kim Jong Il deed dat ook – en daar zijn eindeloos veel foto’s van gemaakt. Iemand maakte daar een boek van. Ik kocht het meteen. Waarom? Dat
Onlangs stond ik in de Kunsthal met mijn neus zowat in bovenstaande tekening. Van een afstandje was het ‘gewoon’ een tekening, maar van dichtbij zag ik een verzameling balpenstrepen. Dat inspireerde mij om weer eens
Het gebeurt me bijna wekelijks: iemand die zegt dat ik zulke troosteloze foto’s maak. Waarom kies ik niet eens een zonnige dag uit om de boel vast te leggen? Nou, laat ik daar eens antwoord
Jaaaa, mijn nieuwe project stond op 23 november jl. in NRC! Dit keer geen sirenepalen, maar de Pier op Scheveningen. Omdat ik er graag kom (ja, echt). En omdat de Pier mij aan het denken
Mijn lievelingsknuffel was een alpenmarmot. Het was een raar beest, maar hij liet zich gewillig knuffelen. Hij ligt nog steeds in een verhuisdoos met spullen van vroeger. Maar na het bekijken van de serie van
Een Reddit-gebruiker kocht meer dan tien jaar geleden een gordijn met gezichten van bekende sterren, maar één gezicht kon zij niet plaatsen. Dus stelde ze de vraag op het Reddit forum. Veertigduizend mensen struinden het
Ik heb nog nooit nagedacht over het netje om de sinaasappels, tót deze week. Dat netje heeft namelijk niet zomaar een kleur, maar een kleur die ervoor zorgt dat de sinaasappels er aantrekkelijker uitzien. Wist
Ik word een beetje moedeloos van alle AI-ontwikkelingen. Het voelt alsof er een alleskunner naast me zit die telkens fluisterend vraagt ‘zal ik dit anders even voor je doen?’ Ik ontkom er niet aan, en
Laatst stond ik een in louche nachtwinkel. Ik voerde daar een absurd gesprek over mijn pakketje. De PostNL app meldde het pakket present, de winkelmedewerker hield het na een minuut zoeken voor gezien: “hier ligt
Vanaf de maand mei is het zover: dan verruil ik de woonkamer voor het dakterras. En dus koop ik bakken vol balkonbloemen en zonminnende planten. Een goede daad voor mens en dier, dácht ik. Maar
Onlangs dacht ik dat ik ook best zelf hummus kon maken. Niet veel later was mijn blender vastgelopen in een brei van kikkererwten, olie en gegrilde paprika. Sindsdien haal ik weer hummus op de markt.
Soms is angst een goede raadgever. Want zonder angst had ik op 16 december jl. niet in Volkskrant Magazine gestaan met mijn project over het Nederlandse luchtalarm. Over hoe dat zo kwam en wat die
Het is overdag zo ziedend heet in Dubai, dat je er nu ook ‘s avonds naar het strand kunt. De verlichting wordt verzorgd door megalomane studiolampen. Het resultaat is een nogal unheimisch gebeuren waar je
Onlangs kocht ik een drone (daarover straks meer). En door die drone moest ik denken aan de eerste drone avant la lettre: een duif met een camera om zijn nek. Omdat dat zo’n gek verhaal
Laatst vond ik een stapel cassettebandjes terug. Op één daarvan sta ik zelf: ik heb ooit met een Sony recorder een verhaaltje opgenomen. Het probleem: waar vind ik een cassetterecorder om het af te kunnen
Eind augustus ga ik naar een expositie in een jaren ’80 huis, middenin een woonwijk in Malden. Het is het huis van een vrouw die graag dood wilde, wat met behulp van een Zwitserse organisatie
Een paar weken terug kreeg ik een mailtje van de beeldredactie van Het Financieele Dagblad. Ze wilden graag 5 beelden uit mijn project over winkelcentra publiceren. Reden voor een klein sprongetje in de lucht. Maar
Mijn associaties met Excel zijn alles behalve creatief. De youtube handleiding voor het maken van een VLOOKUP heb ik al zo’n 48 keer bekeken. Maar mijn houding blijkt een kortzichtige. Want internetkunstenaar Evbuilds verkoopt kunst
Mijn benodigdheden voor een fotoproject: een stedelijke omgeving, bewolkt weer en een goed idee. Het boodschappenlijstje van David Popa ziet er iets anders uit: drijvende ijsschotsen, een duikpak, wat houtskool en een drone. En er
De 5 w’s zijn een keurslijf in de journalistiek, maar kunnen je juist helpen om helderheid te krijgen in waar je eigenlijk mee bezig bent. Iets wat ik me bijna iedere dag afvraag. Ook zin
De knulligheid én creativiteit straalt ervan af: wat te doen als het nog uren duurt voordat de eerste close-up foto van Mars binnen is, maar je al wel een boel nullen en enen hebt ontvangen?
Fotograaf Gregor Sailer en ik hebben wel wat gemeen: we houden van plekken die niet helemaal lijken te kloppen. In mijn series zoek ik naar een contrast tussen de wens en de realiteit. Maar Sailer
Alles waar ik niet minstens twee keer naar wil kijken, is voor mij geen kunst. En het liefst blijft het niet bij kijken, maar zet ‘t me ook aan het denken. Willem de Haan kan
Mijn oma heeft een schoenendoos met daarin haar foto’s van vroeger. Het is een overzichtelijk stapeltje, leuk om te bekijken. Maar: hoe moet dat straks met onze beelden? We maken er teveel, bewaren alles en
Als ik aan afval denk, dan zie ik de vuilstort, prullenbakken op straat, straatvuil. Maar afval is ook persoonlijk: in Nederland gooien we jaarlijks bijna 490 kilo afval per persoon weg. Fotograaf Gregg Segal ging
Ik sla aan op fotoseries waarin iets duidelijk wordt dat ik voorheen niet wist. De fotoserie van Dillon Marsh doet dat. En dat is grappig, want zijn beelden lijken in eerste instantie op conceptuele kunst.
Algoritmes doen ons graag na, maar wat als je dat nu eens omdraait en zelf een algoritme nadoet? Sara Bastai doet leuke een poging daartoe. Het is hip om kunstmatige intelligentie in je kunst te
Wat je hierboven ziet is een Shirley kaart. Zo’n kaart leverde Kodak om printers mee te kalibreren. Heel handig, tenzij je een donkere huidskleur hebt. Lange tijd was fotografie iets voor mannen met sterke armen:
Overal laat je sporen na van jouw karakter. Vooral thuis, maar ook in je auto. Matthew Casteel maakt daar gretig gebruik van: hij toont geen portretten, maar juist auto interieurs. Zijn serie is een voyeuristisch